Η αηδία ακολούθησε γρήγορα τον θυμό της. Ένιωθε βρώμικη και χρησιμοποιημένη, σαν ο Ματ να είχε υποβαθμίσει τις ευχάριστες αλληλεπιδράσεις τους σε κάτι ωμό και ντροπιαστικό. Η Έμμα δεν είχε συναινέσει να λάβει μια τέτοια εικόνα, και η έλλειψη σεβασμού που έδειξε στέλνοντάς την χωρίς προειδοποίηση ήταν εξοργιστική. Καθώς επεξεργαζόταν αυτά τα έντονα συναισθήματα, μια βαθιά αίσθηση απογοήτευσης την κατέλαβε. Ήλπιζε ότι ο Ματ θα μπορούσε να είναι κάποιος ξεχωριστός, κάποιος με τον οποίο θα μπορούσε να συνδεθεί πραγματικά. Τώρα, αυτή η ελπίδα είχε συντριβεί και είχε αντικατασταθεί από μια ζοφερή πραγματικότητα απογοήτευσης. Η Έμμα πήρε μια βαθιά ανάσα, με το μυαλό της να τρέχει. Ήξερε ότι έπρεπε να αναλάβει κάποια δράση, αλλά το να απαντήσει στον Ματ ήταν εκτός συζήτησης. Δεν ήθελε να του δώσει καμία ικανοποίηση ή να υπονοήσει ότι η συμπεριφορά του ήταν αποδεκτή.
