Το σχολείο αντιδρά άμεσα και μετά από αρκετές συναντήσεις και διαβουλεύσεις αποφασίζει να υποστηρίξει τη Λίζα και τα αντίμετρα που λαμβάνει η οικογένειά της. Διοργανώνονται συνεδρίες ευαισθητοποίησης σχετικά με τις επιπτώσεις της οικειοποίησης εικόνων και της χειραγώγησης με σκοπό να βλάψουν άλλους, με τη συμμετοχή εμπειρογνωμόνων από διάφορους τομείς. Ολόκληρη η σχολική κοινότητα συνεργάζεται με τις αστυνομικές αρχές και τους ειδικούς πληροφορικής για τον εντοπισμό της προέλευσης της παραποιημένης εικόνας. Εν τω μεταξύ, άλλα κρυμμένα θύματα αρχίζουν να μιλούν, αρχικά με τον σχολικό ψυχολόγο και στη συνέχεια με συγκεκριμένες δράσεις, συμπεριλαμβανομένων διαδικτυακών εκστρατειών για τη διάδοση της φωνής τους. Αρχίζουν να συμβαίνουν αλλαγές στο διαδίκτυο: αρχίζουν να εμφανίζονται αντι-memes και τα σχόλια γίνονται όλο και πιο θετικά, εξισορροπώντας τα προηγούμενα σκληρά ή αστεία. Ακόμη και οι συμμαθητές που κάποτε γελούσαν και σχολίαζαν απερίσκεπτα, τώρα φαίνονται πιο συνειδητοποιημένοι και συνεργάσιμοι με τη Λίζα και μεταξύ τους. Η Λίζα αισθάνεται ότι υποστηρίζεται από την κοινότητά της, καθώς οι πιο έμπιστοι φίλοι της την υπερασπίζονται. Με την πάροδο του χρόνου, η εστίαση στην εικόνα αρχίζει να ξεθωριάζει και αντικαθίσταται από μηνύματα αλληλεγγύης και υποστήριξης. Οι γονείς της Λίζα αποφασίζουν να κινηθούν νομικά εναντίον των υπευθύνων για την επίθεση.
