Το μυαλό της Τζέιν έτρεχε καθώς διάβαζε το μήνυμα του Άλεξ. Ο πανικός την διαπέρασε, ακολουθούμενος από ένα κύμα ναυτίας. Ένιωθε παγιδευμένη, με το βάρος των απειλών του να την καταβάλλει. Η αρχική της αντίδραση ήταν ο φόβος και η συμμόρφωση, αλλά βαθιά μέσα της, η Τζέιν ήξερε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει κάτω από αυτό το σκοτεινό σύννεφο. Σκέφτηκε τους ανθρώπους που εμπιστευόταν – τους φίλους που πάντα της συμπαραστέκονταν, τους υποστηρικτικούς καθηγητές της πανεπιστημιούπολης και τις αρχές που ήταν εκεί για να την προστατεύσουν. Παρόλα αυτά, δεν ένιωθε ασφαλής να απευθυνθεί σε αυτούς σε αυτό το σημείο.
